Zeilvracht Zee

Scheepskok worden

Aaron Smith zeilt op de Tres Hombres. Het logboek op de website vertelt zijn verhaal.

“Bedankt voor het koken”, “Bedankt voor het eten”, “Oh, het ruikt al zo lekker”.

Dit zijn een paar van de dingen die ik bijna twee weken achter elkaar heb mogen horen. Ik werd er nooit moe van. Sterker nog, dit zijn opmerkingen die me op de been houden en die een van de redenen waren waarom ik zo enthousiast was om aan deze reis te beginnen. Ze waren een reden om hard te werken met de kleine set vaardigheden die ik had, en een reden die sterk genoeg was om de twijfels en angsten te weerstaan die ik in de weken daarvoor in mijn hoofd had opgebouwd.

Dus, in het kort, dit is hoe ik in deze positie ben beland aan boord van het goede schip Tres Hombres.

Vorig jaar ging ik mee voor de hele winterreis als stagiair, die op 1 december begon. Ik dacht toen dat het zoiets zou worden als een once-in-a-lifetime ervaring, een groot avontuur van leren over zeilen, maar ook over het bezoeken van vreemde landen en het werken met een internationale bemanning. En een beetje om uit te vinden wat er daarna in mijn leven zou komen.

Terugkijkend was het veel meer dan dat. De reis ontketende een liefde voor het zeilen op de uitgestrekte oceaan, om elke dag deel uit te maken van de wilde natuur om ons heen en een verlangen om een betere zeiler te worden. Maar nog onverwachter vond ik het plezier van koken in een altijd bewegende keuken, die we de kombuis noemen. Wat mijn Italiaanse mentor Giulia me leerde, elke keer dat ik aanbood haar te helpen of interesse toonde in haar werk, voegde veel toe aan dit grote avontuur en alles wat ik ervan wilde leren.

Toen ik in april weer thuiskwam, experimenteerde ik daar in de keuken met wat ik had geleerd, deze keer niet in een rollende, bewegende omgeving waar elke onbeheerde kom of mes zichzelf door de kamer wil slingeren. Ik begon scheepskoken te zien als een beroep dat ik over een paar jaar zou overwegen, nadat ik beter was geworden in gewoon koken. Maar naarmate de zomer vorderde, realiseerde ik me dat gewoon thuis koken voor mezelf of voor een paar mensen, met veel minder gereedschap maar met toegang tot veel meer supermarktproducten, niet zo heerlijk was als hoe het voelde om in de kombuis te zijn.

WASP EZS

Windassist sponsor

Toen belandde de perfecte kans in mijn mailbox; een e-mail van fairtransport. Ze hadden een kok nodig voor slechts 10 dagen van de zomerreis, van Den Helder naar Kopenhagen. Zonder aarzelen en zo snel mogelijk stuurde ik een antwoord, uiteraard met ja. Ik zou ergens eind augustus aanmonsteren, dus ik maakte geen andere strakke plannen voor de zomer, want zoals altijd met dit motorloze zeilschip kan er van alles verschuiven in de geplande aankomstdatum. Maar eindelijk, na het schip een paar weken gevolgd te hebben op de Vesselfinder site, kwam de aanmonsterdatum en kon ik opnieuw deze schoonheid van een schip zien en de mensen die ik had leren kennen tijdens mijn stageperiode.

Toch voelde ik een zekere druk en angst voor de verantwoordelijkheid die ik zou gaan dragen, in ieder geval voor 10 dagen. Gelukkig hielp de kok die af zou treden, Jeroen, me met de bevoorrading en het kiezen van de hoeveelheden verse producten die ik nodig had, en hij gaf me ook een heleboel interessante recepten om aan boord uit te proberen. Na een paar dagen bevoorraden, de kombuis grondig schoonmaken, er mijn tijdelijke kantoor van maken en eten klaarmaken tijdens de werkdagen van de bemanning, zeilden we weg naar Kopenhagen, met het gevoel dat de bemanning al veel vertrouwen had in mijn vaardigheden, ook al ben ik nog maar 19 jaar oud, veel jonger dan de meesten van hen.

Na aankomst in Kopenhagen op 6 september kan ik gerust zeggen dat sommige zorgen die ik had over deze hele reis vervaagden naarmate de dagen op zee verstreken. En misschien was het niet perfect gevarieerd tussen elke maaltijd, en misschien had ik nog lekkerdere of specialere dingen kunnen maken, maar dat laat ik aan mijn mede-scheepsgenoten over om te beslissen.

Na dit alles kan ik met een gerust hart zeggen dat ik graag nog een keer mee zal doen om over de kombuis te heersen.

Bron en beeld: Tres Hombres log bij Fairtransport.

Windassist sponsor